Επισκευή Βυζαντινού Ιερού Ναού Αγίου Βλασίου Δάφνης

Ο Ιερός Ναός  Αγίου Βλασίου είναι κηρυγμένο  βυζαντινό μνημείο από την δεκαετία του 2000 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της ευρύτερης περιοχής του, ενώ με τον σεισμό Αχαΐας- Ηλείας το 2008 της υπέστη βαριές βλάβες σε όλα τα δομικά του στοιχεία.

Για την εκτίμηση της σεισμικής τρωτότητας του Ιερού Ναού, μια λεπτομερής μελέτη του κτιρίου διεξήχθη από το Τεχνικό μας Γραφείο προκειμένου να καθοριστούν οι μηχανικές ιδιότητες, οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες και η υφιστάμενη κατάσταση του μνημείου καθώς και η σεισμική συμπεριφορά μέσω της ανάλυσης με πεπερασμένα στοιχεία.

Με βάση τα αποτελέσματα, προτάθηκαν μέτρα για την ενίσχυση και επισκευή του Ιερού Ναού, χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό επεμβάσεων όπως ομογενοποίηση της τοιχοποιίας με ενέματα, αρμολόγημα  και ελκυστήρες με γνώμονα πάντα το μνημείο μετά τις παρεμβάσεις που θα πραγματοποιηθούν να διατηρηθεί στην αρχική του μορφή σύμφωνα με τους νόμους και τις προδιαγραφές που αναφέρονται στην προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει τη Πολιτιστικής Κληρονομιάς της χώρας μας.

Η μελέτη εκπονήθηκε από το γραφείο μας και με την ομόφωνη θετική γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΚΑΣ) εγκρίθηκε η επισκευή του Ιερού Ναού και  σήμερα έχει ολοκληρωθεί η επισκευή του. Οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν μετά από έκδοση άδεια επισκευής από το ΤΑΣ Πύργου υπό την επίβλεψη συντηρητών της 6ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και του Τεχνικού Γραφείου μας.

Οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν από το κατασκευαστικό συγκρότημα του γραφείου μας και εξειδικευμένο προσωπικό. Επιλέχθηκαν με ιδιαίτερη προσοχή τα  δομικά υλικά  της επισκευής λόγω των ιδιαίτερων αντοχών που απαιτούνταν και  με βάση το γεγονός ότι θα πρέπει να λειτουργούν  με απόλυτο σεβασμό τόσο στην προστασία του μνημείου και των αυστηρών προδιαγραφών που απαιτούνται , όσο και στις μηχανικές και υδραυλικές ιδιότητες που πρέπει να δώσουμε σε ένα μνημείο.

Πριν την έναρξη των εργασιών  προηγήθηκε προληπτική στερέωση του Ιερού Ναού και  των τοιχογραφιών από εξειδικευμένους συντηρητές και προσωπικό.

Ενδιαφέροντα ευρήματα που έχουν αναδειχθεί σήμερα είναι  η πολεμίστρα στο βόρειο τοίχο του Ιερού Ναού καθώς και πήλινα ηχεία που είχαν τοποθετηθεί στους τοίχους για την βελτίωση της ακουστικής του Ιερού Ναού.

Οι εργασίες που πραγματοποιήθηκαν αφορούν:

  • Καθαίρεση προϋφιστάμενων επιχρισμάτων με υδροβολή, βαθύ αρμολόγημα με έτοιμο αρμό πέτρας.
  • Προετοιμασία τοιχοποιίας για εφαρμογή ενεμάτων
  • Τοποθέτηση μεταλλικών ανοξείδωτων αγκυρίων εναλλάξ ανά 1μ. στον δυτικό τοίχο του νάρθηκα.
  • Τοπικές επιδιορθώσεις στη στέγη
  • Εφαρμογή ενεμάτων.
  • Ανοξείδωτοι ελκυστήρες

Όλες οι εργασίες εκτελέστηκαν με απόλυτο σεβασμό προς το μνημείο με αγάπη , μεράκι και εθελοντική ανιδιοτελή προσφορά .

Μελετητές:

  • Δημήτριος Ρούμπας

Αγρονόμος Τοπογράφος& Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π

  • Λεωνίδας Ρούμπας

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π ,MSc Σεισμική Μηχανική

  • Δήμητρα Ρούμπα

Μηχανικός Περ/ντος Πολ.Κρήτης ,MSc Πολ.Μηχ. Ε.Μ.Π

  • Παρασκευάς Τσέλος

Συνεργάτης Αρχιτέκτονας Πολ.Σχολή Παν. Θράκης

Λίγα λόγια για την Ιστορία του Ναού

Βρίσκεται στη τοπική κοινότητα Δάφνης του Δήμου Ήλιδας, σε απόσταση  12 χιλιομέτρων ΒΑ της πόλεως της Αμαλιάδας , 4 χιλιομέτρων  ανατολικά του Αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας ΄Ηλιδας , 1300 μ δυτικά του μυκηναϊκού νεκροταφείου Δάφνης .

Αποτελούσε μέχρι το 1964 ένα μοναστήρι , το οποίο ανήκε στην Μονή Δοχειαρίου του Αγίου όρους με ευρύτερη έκταση 1500 στρέμματα περίπου. Το μεταβυζαντινό αυτό μοναστήρι χρονολογείται μεταξύ του 15ου και του 16ου αιώνα, καθώς δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία. Μέχρι τη δεκαετία του 1950 υπήρχε και καλόγερος ενώ στη δεκαετία του 1960 η περιοχή αγοράστηκε από τον Σύλλογο Ακτημόνων Δάφνης και σήμερα η μονή ανήκει σε 53 συνιδιοκτήτες.

Σημαντικό μορφολογικό στοιχείο που διασώζεται με αλλοιώσεις, είναι η οδοντωτή ταινία κάτω από την στέγη και τον τρούλο. Υπάρχει ακόμα το δίλοβο παράθυρο της αψίδας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το λιθανάγνωστο τόξο της νοτίας εισόδου. Από τον ζωγραφικό διάκοσμο του ναού σώζονται οι τοιχογραφίες του ιερού, Αγιορείτικης τεχνοτροπίας.